Wortal dla architektów wnętrz i miłośników designu

Czekanie na autobus czy tramwaj to dla większości mieszkańców miast nieodłączny element codziennego życia. Najczęściej spędzamy go, niecierpliwie przestępując z nogi na nogę i spoglądając co chwilę na zegarek. Jak można ten czas urozmaicić, sprawiając, że codzienna czynność stanie się źródłem niecodziennych doświadczeń? Na to pytanie szukali odpowiedzi młodzi projektanci podczas warsztatów 72 hour Urban Action w Stuttgarcie.

Zadaniem międzynarodowego zespołu z udziałem projektantek z polskiego studia Knockoutdesign było przekształcenie przystanku komunikacji miejskiej w atrakcyjną i inspirującą przestrzeń publiczną. Do dyspozycji był budżet w wysokości 1900 euro i zaledwie 72 godziny na zaprojektowanie i wykonanie obiektu.

Miejscem interwencji był przystanek znajdujący się pod wiaduktem kolejowym w dzielnicy Rosenstein. Autobusy odjeżdżają z niego co 15 minut w ciągu dnia i co 45 minut w nocy. W trakcie rozmów z lokalnymi mieszkańcami okazało się, że znakomita większość pasażerów ludzi czeka na odjazd siedząc w podstawionym wcześniej samochodzie, ponieważ na chodniku nie ma żadnych atrakcji, które mogłyby umilić czas dzielący ich od wyruszenia w trasę.

Inspiracją dla projektantów była przestrzeń, jaką zastali pod wiaduktem i jej kojarząca się z katedrą akustyka. W swojej koncepcji postanowili wykorzystać niezwykłe efekty dźwiękowe, jakich źródłem jest architektura mostu.

Kolejnym punktem odniesienia stał się dla młodych twórców film 'Cafe Bagdhad' i płynące z niego przesłanie, że każda osoba może wpływać na losy całego społeczeństwa. Łącząc te dwa źródła, zaprojektowali ruchomą ławkę, która przekracza granicę między wiaduktem i chodnikiem. Poruszona, wydaje zaskakujące dźwięki, które mogą prowokować interakcje między czekającymi na przystanku osobami i zapraszać do eksplorowania samego obiektu.

Podstawowa pozycja ławki Cafe Bagdhad zakłada jej podział w połowie długości między tunel pod wiaduktem i otwartą przestrzeń. Sposób montażu pozwala jednak użytkownikom przesuwać ją w dwóch kierunkach, albo niemal całkowicie wsuwając pod most, albo wysuwając w przeciwnym kierunku. Mechanizm został przy tym skonstruowany tak, by za każdym razem po jednej stronie ławki zostało przynajmniej jedno miejsce, zachowując relację między 'wnętrzem' i 'zewnętrzem' – jak w kawiarni otwartej na ulicę.

Ale możliwość przesuwania to nie jedyna niespodzianka, jaką kryje w sobie ławka. W jej konstrukcję wbudowane zostały tuby, które momencie, gdy zostaje wprawiona w ruch wydają dźwięki odbijające się echem od ścian wiaduktu.

Chcąc nawiązać do ikonicznego wyglądu miejskich ławek, do budowy swojego obiektu projektanci wykorzystali drewniane listwy z egzotycznych gatunków drewna odpornych na warunki atmosferyczne. Stalowe oparcie pośrodku ławki podkreśla podział na część schowaną 'we wnętrzu' i zewnętrzną.

Celem, jaki chcieli osiągnąć projektanci, było stworzenie w przestrzeni publicznej obiektu, która podkreśliłby niezwykły charakter architektury wiaduktu, a jednocześnie był czymś więcej niż tylko miejscem oczekiwania na odjazd autobusu – ławka Cafe Bagdad ma być miejscem odpoczynku i inspirującym ludzi instrumentem muzycznym.

Zespół projektowy: Consuelo Nunez Ciuffa (Italy), Designest (Michael Faber, Oded Lahav | Izrael), Knockoutdesign (Dorota Kabala, Magda Juszczak, Maya Ober | Izrael i Polska), Matylda Krzykowski (Holandia), Bence Pasztor (Węgry), Marc Phillips (Niemcy), Hilla Shamia (Izrael), We are visual (Marc Einsiedel , Felix Jung | Niemcy).

Fot. knockoutdesign.eu

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!