Wortal dla architektów wnętrz i miłośników designu

Płyty gipsowo-kartonowe (g-k) mają wiele zalet: Są względnie tanie, proste w montażu i łatwo można je dostosować pod względem rozmiarów i kształtu do aktualnych potrzeb. Dlatego znajdują wszechstronne zastosowanie w aranżacji i dekorowaniu wnętrz. Aby jednak konstrukcje z g-k były funkcjonalne, należy wzmocnić je i ustabilizować dopasowanymi profilami. Czym różnią się poszczególne produkty?

Profile – główne atrybuty, którymi należy kierować się przy zakupie

Wybór profili na rynku jest duży – poszczególne produkty różnią się atrybutami, a także jakością. Dotyczy to ich przekroju, wysokości, grubości i rodzaju użytej blachy. W tym ostatnim aspekcie różnica między profilem jakości „byle jakiej” a wysokiej jest wręcz wyczuwalna. To jeden z powodów, dla którego warto kupować produkty w sprawdzonych punktach sprzedaży i od renomowanych producentów. Nie zaszkodzi przy tym dobrze orientować się w temacie różnorodności. Długość profili jest powiązana z ich rodzajem – zwykle wynosi 2,5–6,5 m. Profile mogą być zbudowane z blachy zwykłej gładkiej lub ryflowanej (o nierównej powierzchni). Te ostatnie są bardziej wytrzymałe oraz odporne na wygięcia i odkształcenia. Grubość blachy w obu przypadkach nie może być mniejsza niż 0,55 mm. Profile są pokryte warstwą cynku (100–275 g/m²). Te o niskim poziomie cynku nie powinny być stosowane w miejscach narażonych na wilgoć (np. w łazienkach). Szeroką ofertę profili do płyt gipsowo-kartonowych znajdziecie na stronie Rigips.pl.

Rodzaje profili – jak dopasować je do potrzeb?

To, jaki typ profilu będzie najbardziej odpowiedni, zależy od jego wyszczególnionego i skonkretyzowanego zastosowania. Produkty dostępne na rynku standardowo dzieli się na kilka typów:

CW (słupki) – służą najczęściej do budowy i modernizacji ścianek, np. działowych. Ustawia się je pionowo. Zwykle są wyposażone w otwory, dzięki którym można poprowadzić wewnątrz sztywnej konstrukcji kable instalacji elektrycznej.

UA (ościeżnicowe) – podobnie jak powyżej, instaluje się je pionowo. W porównaniu z CW są mocniejsze, bardziej wytrzymałe i stosuje się je w najbardziej newralgicznych miejscach, np. na krawędziach otworu na drzwi.

UW – profile, które instaluje się w orientacji poziomej. W ściankach działowych służą do tworzenia spójnych szkieletów konstrukcji, gdyż zapobiegają przesuwaniu się słupków, a jednocześnie umożliwiają budowanie ścian prostoliniowo. Można je montować przy podłodze, suficie, ale także nad drzwiami. Do ich produkcji najczęściej wykorzystuje się blachę o grubości 0,6 mm (zwykłe) lub 1,2 mm (karbowane). Na uwagę zasługują profile akustyczne, które pozwalają na wyciszenie ścianki.

CW, UA i UW są dostępne w szerokościach 50, 75 i 100 mm. Na potrzeby ścianek łukowych można dostać nawet profile gięte.

CD – zwyczajowy profil wykorzystywany do tworzenia zabudowy sufitowej i rozbudowy poddasza. W standardzie ma długość 4 m, ale można go dowolnie przyciąć.

UD – w połączeniu z CD dają większe możliwości rozbudowy sufitów podwieszanych. Mogą być proste lub gięte. Dzięki UD można tworzyć niestandardowe kształty, także łukowate. Przy tworzeniu łuków wykorzystuje się ponadto profile kapeluszowe.

Budowa szkieletu z profili stalowych nie jest trudna; poszczególne elementy najlepiej łączyć ze sobą za pomocą kołków szybkiego montażu. Na podłodze i suficie pod profilami zaleca się zastosować taśmy akustyczne. Trzeba pamiętać, że dobrze zbudowana konstrukcja decyduje o stabilności i wytrzymałości, a tym samym o wykorzystaniu obiektu powstałego z płyt gipsowo-kartonowych.

Artykuł sponsorowany