Wortal dla architektów wnętrz i miłośników designu

W Muzeum Narodowym w Krakowie trwa wystawa 'Za-mieszkanie 2012. Miasto ogrodów. Miasto ogrodzeń'.

Od dwóch dekad w Polsce ludzie coraz częściej realizują swoje marzenia o domu z ogrodem, co ułatwiają nowe możliwości oferowane przez wolny rynek, rozwijający się system kredytów, przedsiębiorczość deweloperów i zaradność Polaków. Jak urzeczywistnienie tych marzeń wpłynęło na kształt polskich miast. Dlaczego zamiast miasta ogrodu, czy choćby ogrodowych przedmieść, mamy miasto ogrodzeń? 

Przedsięwzięcie „ZA-MIESZKANIE 2012” poświęcone jest zmianom, jakie zaszły we współczesnej architekturze mieszkalnej (a także urbanistyce i planistyce), ich związkom z tożsamością mieszkańców i postępującymi zmianami w przestrzeni miasta oraz tworzącym się stopniowo rozwarstwieniem społecznym. Projekt obejmuje badania socjologiczne oraz przygotowanie ekspozycji. Wystawie towarzyszy instalacja ogrodowa usytuowana na placu przed fasadą Gmachu Głównego Muzeum Narodowego.

Kontekst historyczny
Projekt „Za-mieszkanie 2012” nawiązuje do „Wystawy architektury i wnętrz w otoczeniu ogrodowem”, która odbyła się w Krakowie w 1912 roku w bezpośrednim sąsiedztwie nieistniejącego wtedy jeszcze Gmachu Głównego Muzeum Narodowego, na terenach przylegających do Błoń i Parku Jordana. Przez cztery letnie miesiące w 1912 roku pokazano wykonane w skali 1:1 modele domów rodziny rzemieślniczej, robotniczej i rodziny rolnika oraz dworek podmiejski. Opracowano również wystrój ich wnętrz i wygląd otoczenia. Jednym z głównych celów ekspozycji było stworzenie i prezentacja typologii budynków mieszkalnych o charakterze modelowym – możliwych do wielokrotnego powielania. Odwołując się do idei miasta-ogrodu Ebenezera Howarda, skupiono się na domach indywidualnych (pomijając na przykład kamienicę mieszczańską i mieszkania czynszowe).

Analiza współczesności
W stulecie tamtego wydarzenia, które pewnym w znacznym stopniu ukształtowało architektoniczny obraz drugiej Rzeczypospolitej (a pośrednio także Polski powojennej), wystawa stawia pytanie o stan obecny architektury mieszkalnej w Polsce w kontekście przemian zachodzących w miastach zwłaszcza po 1989 roku. Jako przedmiot analizy wybrany został Kraków i jego okolice. Problemy społeczno-przestrzenne połączone zostały na potrzeby wystawy z typowymi dla tych procesów miejscami zamieszkania:
1. Kamienica w centrum miasta (także nowa plomba mieszkalna wbudowana w historyczną tkankę miasta) – jest elementem procesu gentryfikacji przestrzeni centrum.
2. Osiedle zamknięte – ilustruje rosnącą psychologiczną potrzebę izolacji i bezpieczeństwa, zjawisko „odgradzania się”.
3. Blokowisko – ogromny zasób mieszkaniowy i dziedzictwo epoki PRL, podlegające procesowi transformacji.
4. Mieszkanie socjalne, ilustrujące procesy wykluczenia, marginalizacji i biedy.
5. Dom z ogrodem na przedmieściu (zabudowa szeregowa) jako ilustracja zjawiska suburbanizacji, rozrostu przedmieść.
6. Luksusowa willa (rezydencja) na przedmieściu, często w znacznej odległości od centrum – rezultat marzeń o indywidualnym domu z ogródkiem i prestiżu.

Organizacja: Instytut Architektury, Muzeum Narodowe w Krakowie
Kuratorzy: Dorota Jędruch (Muzeum Narodowe w Krakowie/ Instytut Architektury), Dorota Leśniak-Rychlak, Agata Wiśniewska, Michał Wiśniewski (Instytut Architektury)
Projekt aranżacji: medusa group
Projekt graficzny: Joanna Sowula
Koordynatorka wystawy: za Wałek

 Więcej informacji na stronie: muzeum.krakow.pl

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!